Parafia Miłosierdzia Bożego w Tarnobrzegu

Wielka Sobota to trzeci dzień Triduum Paschalnego; dzień ciszy, oczekiwania i rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. Cały dzień wierni przychodzili do kościoła, aby modlić się przy Grobie Pańskim – gdzie jest wystawiony Najświętszy Sakrament.
Wieczorem o godz. 19.00 rozpoczęły się w naszym kościele obchody Wigilii Wielkanocnej. Liturgia Wielkiej Soboty składała się z czterech części:

Wielka Sobota to dzień wyciszenia i skupienia w oczekiwaniu na zmartwychwstanie Chrystusa. Tradycyjnie w Wielką Sobotę święcone są pokarmy w koszyczku wielkanocnym. W tym roku, po raz kolejny z powodu epidemii, święta wiążą się z ograniczeniami i restrykcjami.

Na osiedlu Podłęże o godz. 10.00 ksiądz proboszcz Jan Zając poświęcił pokarmy przed domem osiedlowym. Zebrani mieszkańcy Podłęża życzyli naszym duszpasterzom błogosławionych Świąt Wielkanocnych, wszelkich łask Bożych i zdrowia.  W kościele pokarmy na stół wielkanocny święcone były od godziny 9.00 do 13.00 w odstępach półgodzinnych.

Wielki Piątek to drugi dzień Triduum Paschalnego, który upamiętnia śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu. Tego dnia w kościołach nie odprawia się Mszy świętej, a wierni przychodzą wieczorem do kościoła na liturgię Męki Pańskiej.
W naszym kościele o godz. 17.30 zostało odprawione nabożeństwo Drogi Krzyżowej a po nim została odmówiona Koronka do Miłosierdzia Bożego przed świętem Miłosierdzia Bożego.

W Wielki Czwartek razem stajemy w Wieczerniku, by kontemplować pokornego Syna Bożego, który, obmywając uczniom nogi, daje wzór kapłańskiej służby.
Kulminacją Wielkiego Postu jest Wielki Tydzień, czyli ostatnie dni przed największym świętem chrześcijańskim - Wielkanocą.
Najbardziej istotne są trzy ostatnie dni - czyli Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota. Obrzędy liturgiczne sprawowane podczas tych dni składają się na tak zwane Triduum Paschalne.

W wielki Czwartek w Godzinie Miłosierdzia (15:00) modliliśmy się w modlitwie uniżenia przed Najświętszym Sakramentem. Modlitwa uniżenia - Leżenie krzyżem, to skuteczna praktyka duchowa na Wielki Post i nie tylko. Leżenie krzyżem czyli rzucenie się twarzą na ziemię, zwane także prostacją znane było w Starym Testamencie jest znakiem najgłębszej adoracji oraz pokuty. Jest to jeszcze większe uniżenie siebie wobec Majestatu Bożego aniżeli klęczenie. Leżenie krzyżem symbolizuje najgłębsze poniżenie siebie i najusilniejszą modlitwę. Lepiej niż słowa wyraża ono całkowite oddanie się Bogu i poczucie własnej słabości.