Parafia Miłosierdzia Bożego w Tarnobrzegu

W niedzielę 23 października o godz. 15.00 na zaproszenie Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej na Godzinę Miłosierdzia przybyli do naszego Kościoła Stacjonarnego Seniorzy z naszej parafii. Swoją obecnością zaszczycił nas Prezydent Miasta Tarnobrzega Pan Grzegorz Kiełb i ks. kan. Antoni Sanecki, proboszcz parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowskiej Woli, który dzień wcześniej 22 października obchodził jubileusz 70 urodzin.

Ks. proboszcz Jan Zając po odmówieniu modlitwy przed figurą Matki Bożej Niepokalanej zaprosił wszystkich do kościoła na Godzinę Miłosierdzia. Po uroczystym przejściu przez Bramę Miłosierdzia zebrani w kościele rozważali miłosierdzie Jezusa objawione w męce i dla zasług Jego męki błagali o potrzebne łaski dla siebie i świata.

Po Godzinie Miłosierdzia uczniowie Szkoły Podstawowej nr 9 im. Jana Pawła II zaprezentowali piękny program słowno-muzyczny „1050-lecie Chrztu Polski”. Po występie uczniów nagrodzonym burzą oklasków i pamiątkowych zdjęciach ks. proboszcz Jan zaprosił wszystkich do Domu Parafialnego na poczęstunek.

W swoim powitaniu Seniorów w Domu Parafialnym, ksiądz proboszcz Jan powiedział, że w tym szczególnym dniu jakim jest przejście przez Bramę Miłosierdzia Seniorów, należy docenić i podkreślić potencjał doświadczenia, wartości i wiedzy Seniorów, z których mogą czerpać młodsze pokolenia. Bo to właśnie Seniorzy są źródłem życiowej mądrości, której nabywa się właśnie z upływem lat. W tym uroczystym dniu życzył Seniorom długich lat życia w dobrym zdrowiu, pełnych radosnego ciepła i pogody ducha.

I jak powiedział znany amerykański polityk Beniamin Fraklin: „Nie starzeje się ten, kto nie ma na to czasu” życzy Seniorom, braku czasu…”.

„Dziękuję Ci, Panie”

że dałeś mi

na stare lata

dar zdumiewania się

że kiedy dotykam drzewa

rosnącego pod moim oknem

nie mówię

no cóż to tylko pospolity kasztan

lecz szepczę w zachwycie

to cud.

A gdy zbliża się do mnie

mała dziewczynka

nie stwierdzam

to przecież tylko zwyczajne dziecko

moja wnuczka

lecz myślę zdumiona

to cud.

Pragnęłabym

abym patrząc w lustrze na siebie

starzejącą się kobietę

której tak często nie lubię

mogła powiedzieć z radością

to cud że jestem

Małgorzata Hillar