Czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu - 2 lutego obchodziliśmy święto Ofiarowania Pańskiego, zwane popularnie świętem Matki Bożej Gromnicznej. Jest to pamiątka ofiarowania małego Chrystusa w świątyni jerozolimskiej. Na Mszy św. o godz. 18.00 ks. Jan poświęcił przyniesione do kościoła gromnice.
Święto to związane jest z poświęcaniem w tym dniu świec - gromnic, nazywanych tak, gdyż miały one ochraniać domostwa i ich mieszkańców od gromów w czasie burz. W tym celu w czasie nawałnic świece zapalano i stawiano w oknach, modląc się do Maryi. Gromnice wkładano także w dłonie umierających, by światło świecy prowadziło duszę konającego do Chrystusa.
Jest to ciekawe święto. Mocno brzmi jego nowy, od niewielu lat nadany przez Jana Pawła II, wymiar Dnia Życia Konsekrowanego. Patrząc na płonącą świecę lepiej rozumiemy wartość życia konsekrowanego, spalającego się na chwałę Boga i pożytek ludzi. Takie ma też być każde chrześcijańskie życie.
W Święto Ofiarowania Pańskiego zakończył się w Polsce czas śpiewania kolęd, wystawiania stajenek i ubierania choinek, mimo, iż okres Bożego Narodzenia zakończył się już po Święcie Chrztu Pańskiego. Jest to związane z silną tradycją śpiewania kolęd w naszym kraju; a na ten wyjątek zgodziła się Stolica Apostolska.
Rodzice wraz z dziećmi przygotowującymi się do I Komunii Świętej dokonali Akt Ofiarowania swoich dzieci Bogu, oddania ich w sposób szczególny pod opiekę Bożą, by Jego łaska i błogosławieństwo towarzyszyły dziecku przez całe życie. Po zakończeniu Mszy świętej rodzice i dzieci zanieśli zapaloną gromnicę do domu, by wnieść Boże Światło do swoich rodzin. Było to również zadanie apostolskie i świadectwo wiary dla napotkanych ludzi.
Różne
Odzwiedzający
Odwiedza nas 299 gości oraz 0 użytkowników.